جایگاه زبان انگلیسی در ایران

در بسیاری از کشورهای جهان اهمیت زبان انگلیسی به حدی است که دانش آموزان در سنین قبل از ۱۵ سالگی به این زبان تسلط پیدا کرده و آن را مانند زبان مادری صحبت می کنند.مثلا در کشور پاکستان اکثر مردم عادی علاوه بر زبان مادری ، زبان انگلیسی نیز صحبت می کنند یا در اروپا اکثر مردم با زبان انگلیسی به عنوان زبان دوم آشنایی کامل دارند.در این میان ، مردم ایران به رغم استعدادی که دارند ، عمدتا اززبان انگلیسی بی نصیب هستند و تازه وقتی پای به خارج از ایران می گذارند از همان فرودگاه کشور مقصد متوجه می شوند که چه قدر از قافله عقب هستند.بر اساس تازه ترین مطالعات سازمان بین المللی تحصیلی EF – کشورهای سوئد – نروژ – هلند – استونی – دانمارک – اتریش و فنلاند حائز بالاترین رتبه ها در آموزش زبان انگلیسی شده اند.متاسفانه کشور ما ایران با رتبه منفی در زمینه آموزش زبان انگلیسی بسیار ضعیف عمل کرده است.
در سیستم فعلی آموزش زبان انگلیسی در مدارس کشور ما ایران ، دانش آموزان تنها برای انباشت اطلاعاتی در ذهن ، آموزش می بینند و خیلی هم برای مدرس زبان انگلیسی مدارس حائز اهمیت نیست که این دروس تا چه میزان در زندگی روزمره ، کاربردی و عملی هستند.چه بسیار دانش آموزان و دانشجویانی که حداقل بین ۶ تا ۱۲ سال را صرف یادگیری زبان انگلیسی کرده اند اما پس از فراغت از تحصیل نمی توانند حتی نیازهای روزمره خود را به زبانی غیر از زبان فارسی مرتفع کنند.رشد فزاینده آموزشگاههای آزاد زبان انگلیسی نیز دقیقا از همین خلا آموزشی در مدارس ایران نشات گرفته است.حتی به تازگی دانش آموزان نوجوان مدارس کردستان کشور عراق نیز در آموزش زبان انگلیسی از ما پیشی گرفته و به موفقیت های چشمگیری دست یافته اند.
تعامل دانش آموزان ایرانی با سایر محافل علمی دنیا کم رنگ است.عدم سرمایه گذاری و برنامه ریزی مناسب برای جذب گردشگر خارجی نیز موجب شده که دانش آموز ایرانی نیاز به برقراری ارتباط با زبانی دیگر را به طور ملموس و عینی احساس نکند.در زمینه محتویات کتابهای زبان در کلاس زبان انگلیسی ویژه کودکان ، خیلی مهم است که در روند یادگیری زبان انگلیسی ، معلم برای لحظاتی هم که شده کاملا از کتاب و نوشتن فاصله بگیرند و سعی نمایند با دانش آموزان به زبان انگلیسی صحبت کنند.
این ناتوانی علمی ، فقط ویژه دیپلمه ها و لیسانس ها نیست بلکه بخش قابل توجهی از کسانی که مدرک دکتری هم دارند ، به این معضل دچارند و نکته قابل تامل اینجاست که برای ورود به دوره دکتری باید زبان انگلیسی را در حد تافل بلد باشند ولی اینکه چگونه حتی بعد از گرفتن دکتری نیز دو کلمه نمی توانند زبان انگلیسی را بخوانند و بنویسند و حتی صحبت کنند ، از عجایب روزگار است.مثل اینها ، مثل کسی است که ادعای اجتهاد می کنند ولی عربی را که زبان دین و قرآن است ، بلد نیستند.
اکثر شهروندان ایرانی که صدها ساعت از عمرشان را در کلاس زبان انگلیسی گذرانده اند ، در حالی با این زبان بین المللی بیگانه اند که شرایط زیست در جامعه امروزی ، روز به روز دانستن زبان انگلیسی را ضروری ساخته است.اگر در سالیان گذشته ، فقط گروه اندکی مانند دیپلمات ها و تجار بین المللی نیازمند زبان انگلیسی بودند ، امروزه با گسترش اینترنت ، توسعه سفرهای خارجی ، الزامات تجاری در عرصه بین المللی ، نیازهای علمی و پژوهشی و حتی تفریحی ، اکثر شهروندان حتی گاهی به طور روزانه با زبان انگلیسی سروکار دارند که شاید ساده ترین آنها ، همین پنجره سیستم عامل رایانه هاست که حاوی پیام هایی به زبان انگلیسی هستند و خیلی از افراد حتی برای خواندن و فهمیدن اینکه چه چیزی بر روی صفحه مونیتور ظاهر شده ، نیازمند کمک دیگران هستند.
شاید علت عمده یا حداقل یکی از دلایل اصلی بر وضعیت حاضر ، این باشد که آموزش زبان انگلیسی در ایران از همان یکی دو سال اول آغاز تحصیلات رسمی در دوره ابتدایی شروع نمی شود.در حالی که متخصصان آموزشی معتقدند که در فرآیند زبان آموزی ، هر چه قدردر سنین پایین تر آغاز شود ، به همان میزان موفق تر و پایدارتر خواهد بود.از این رو آموزش زبان انگلیسی به عنوان فراگیرترین زبان بین المللی ، از مقطع ابتدایی یک نیاز استراتژیک محسوب می شود.
در واقع جای یک پوست اندازی جامع در حوزه آموزش زبان انگلیسی در ایران به شدت احساس می شود زیرا در غیر این صورت ، نسل بعدی دانش آموختگان مدارس کشور نیز همچون بسیاری از فارغ التحصیلان هم نسل ما قادر نخواهند بود که حتی نیازشان به آب و غذا را به زبانی غیر از زبان شیرین فارسی ادا کنند!

ارسال شده توسط رضا در تاریخ اردیبهشت ۹, ۱۳۹۶ در روش های یادگیری | ۲ دیدگاه