نگارش در زبان انگلیسی
تفاوت نگارش انگلیسی با آنچه ما در مدارس آموخته ایم چیست، و چرا و چگونه این فاصله را از میان برداریم؟
از جمله مهارت های مورد نیاز برای یک زبان آموز، مهارت نوشتن است. تنها تعداد انگشت شماری از افراد از استعداد ذاتی بالایی در نویسندگی دارند و به اصطلاح نویسنده زاده شده اند. مهارت در نویسندگی برای سایر افراد، مهارتی اکتسابی و حاصل سال ها تمرین و ممارست و نوشتن در باره ی موضوعات مختلف است. تبحر در نگارش، چه به زبان مادری و چه در زبان انگلیسی ثمره ی آموزش صحیح اصولی و تمرین مداوم است. بر خلاف تصور اکثر زبان آموزان، نگارش به زبان انگلیسی به دلیل داشتن منابع فراوان آموزشی و شیوه های گوناگون به مراتب ساده تر از فارسی است.
یکی از دلایلی که نوشتن به زبان انگلیسی برای اکثر فارسی زبانان کاری دشوار جلوه می کند، نحوه ی آموزش نگارش درمدارس ایران است که تفاوت چشمگیری با آنچه که در کشور های انگلیسی زبان آموزش داده می شود دارد. در مدرسه های ایران، نوشتن، یعنی انشا نوشتن. برای نوشتن انشا به دانش آموزان یک موضوع می دهند و از آن ها می خواهند در باره ی آن مطلبی بنویسند. موضوعات غالباً آزاد هستند و استفاده از آرایه های ادبی در متن به زیبایی و قدرت کلامی نوشته می افزاید و همچنین باعث گرفتن نمره ی بهتری می شود. در حالی که استفاده از این موارد مشابه در نگارش مقالات توضیحی و علمی آزمون های انگلیسی به هیچ وجه توصیه نمی شود و استفاده ی بیش از اندازه از صنایع ادبی و صور خیال آن به عنوان اطناب، گنگی و ناتوانی در ادای حق کلام و به تبع ضعف در نگارش صحیح تلقی می شود. از آنجا که می توان گفت که در نظام آموزشی ایران به جز تعداد محدودی از مدرسه های خصوصی، قوانین نگارش علمی و تحقیقی، یا نگارش مقاله و تحقیق، به دانش آموزان به صورت عملی، بنیادی و از پایه آموزش داده نمی شود، زبان آموز نیاز دو چندانی به یاد گیری اصول نگارشی از همان ابتدای آموزش زبان دوم دارد. اما متاسفانه موسسات آموزشی زبان در این زمینه بسیار ضعیف عمل می کنند. غالباً زبان آموزان حتی در سطوح پیشرفته با مشکلات جدی در زمینه ی نوشتن مواجه هستند.
در آزمون های معتبر زبان انگلیسی از جمله تافل، آیتلس، جی آر ای، یک چهارم نمره ی کل آزمون به نگارش مقاله اختصاص داده شده است. اما بر خلاف فارسی، نگارش انشا مد نظر نیست. نگارش مقاله های انگلیسی، حتی آنها که موضوع به ظاهر آزاد دارند اصول و قوانین کاملا مشخص و متفاوتی دارد. اگر چه در نظر اول این امر ممکن است دشوار به نظر بیاید، در عمل کار یادگیری را بسیار آسان و اصولی می کند.
ضعف آموزشی در نگارش، که از ضعف خود آموزگاران زبان، عدم توجه و برنامه ریزی کافی توسط مؤسسات آموزشی و فقدان برنامه های آموزشی جذاب و متنوع و کارآمد سرچشمه می گیرد، بهای بسیار سنگینی نه تنها برای تنها شرکت کنندگان در آزمون های تافل و آیلتس و غیره، بلکه برای فرهیختگان، صاحب نظران، و محققان ایرانی داشته اند. نگارش غیر حرفه ای و کودکانه ی مقالات علمی به زبان انگلیسی، در موارد بی شماری سبب نادیده گرفته شدن یافته های بسیار با ارزش محققان پارسی زبان شده است. مقاله هایی که پس از مدت زمان کوتاهی با تغییراتی جزیی، با بیان صحیح و قدرت نگارش علمی بالا توسط محققان انگلیسی زبان بازنویسی می شوند و به نام آن ها ثبت می شوند و یا دست کم به قلم آنها محبوبیت و شهرت می یابند. حتی در مواردی که یافته های اولیه به نام ایرانیان ثبت شده باشد، متن نوشته شده توسط آنها یا آن قدر خشک و ناملموس و دارای کلمات قلمبه سلمبه است که فقط سایر فارسی زبانان مسلط به انگلیسی با تفکر فارسی آمیخته، آن را به عنوان متن قوی قبول دارند، و یا تا حدی ساده و خسته کننده و مملو از لغات تکراریست که توجه جامعه ی علمی جهانی را به خود جلب نمی کند هر چند یافته های علمی مطرح شده از ارزش بالایی برخوردار باشند. با توجه به این موارد، سیستم آموزشی نیاز به شیوه های جدید و کارامد آموزش نگارش دارد و مدرسین زبان ابتدا باید خود تبحر کافی در این زمینه پیدا کنند و سپس با برنامه ریزی صحیح آموزش نگارش را در برنامه ی کار خود قرار دهند.
مقاله های انگلیسی بیش از آن که توان ادبی نویسنده را مورد سنجش قرار دهند، به سازمان دهی اطلاعات مطرح شده، پیوستگی مفاهیم، و تبیین و توضیح کامل و جامع موضوع مورد نظر می پردازند. به طور مثال اگر از شما خواسته شود متنی در باره ی در آمدهای میلیاردی هنرمندان و خواننده های دنیا بنویسید، و شما متن خود را با این جمله آغاز کنید؛ خوانندگان درآمد بسیار بالایی دارند، در همان نظر اول، مقاله ی شما فاقد اعتبار نامیده می شود چرا که جمله ی اول شما که باید بیانگر موضع شما و نمایانگر جهت گیری شخصی شما در باره ی موضوع مطرح شده باشد، تنها به بیان بدیهیات ذکر شده می پردازد و فاقد هر گونه نظر و دیدگاه شخصی از جانب شماست. گناه دومی که با نوشتن چنین جمله ی نخستی مرتکب شده اید، کلی گویی است. آن چه را که شما در جمله ی نخست و یا کلیدی خود می آورید، باید بتوانید در یکی دو صفحه ای که زمان دارید راجع به آن توضیح دهید، کاملا بسط داده شده و تمام زوایای آن با مثال و توصیف کافی جزییات و توضیحات لازم مورد بررسی قرار گیرد. لذا یک نویسنده تازه کار می بایست نمودار کلی از نکات کلیدی که قصد مطرح کردن آن را دارد چه به صورت ذهنی و چه به صورت مصور داشته باشد تا بتواند حق مطلب را به درستی ادا کند.
