این مقاله به زمان‌های گذشته در زبان انگلیسی اشاره می کند و روش های تغییر افعال به زبان گذشته را همراه با تعریف ، ترجمه افعال و همچنین استثنا های این موارد ذکر می کند. پس با ما همراه باشید… زمان‌های گذشته در زبان انگلیسی زمان های گذشته می توانند یک چالش باشند. این در گرامر نوشتاری درست است، اما موقعی که صحبت از تلفظ به میان می آید این حتی چالش بزرگ تری حساب می شود. مشکلات وقتی به وجود می آیند که برای ساختن لغات انگلیسی موقع استفاده از حروف بی صدا و صدادار زبان خارجی تلاش کنید. با تمرین مشکلی به وجود نمی آید، اما برای رسیدن به آن جا باید کار کرد. ساختن زمان گذشته ی ساده ی افعال با قاعده موقعی که شاگردان انگلیسی در ابتدا می آموزند که زمان گذشته ی ساده را بسازند، یاد می گیرند تا به انتهای بُن فعل یک “-ed” اضافه کنند. برای مثال، “walk” به “walked” تبدیل می شود. خیلی راحت است، درسته؟ خیلی تند نروید. همان شاگردان، که با تلاش“-ed” را به انتهای افعال خود افزوده اند، آن را به عنوان ساختن یک هجای بیش تر در نظر می گیرند. این گاهی یک نگهدارنده از زبان خودشان به حساب می آید، گاهی چیزی است که خودشان آن را ملاحظه می کنند، اما در هر حالتی که باشد آن ها اغلب در نهایت تلفظش می کنند. مثال: “walked” به طور درست “walk/t/” تلفظ می شود اما زبان آموزان انگلیسی اغلب آن را “walk/id/” تلفظ می کنند، و آن هجای آخر را صدادار بیان می کنند. اگر این جایی بود که به آن منتهی می شد، مسائل خیلی راحت تر بودند. آن چه که این را برای زبان آموزان انگلیسی سخت تر می سازد این حقیقت است که، مانند هر چیز دیگری در انگلیسی، استثنائاتی برای این قانون وجود دارد. در این مورد، یعنی لغاتی وجود دارند که صدای “-ed” تلفظ می شود. اگر لغتی به صدای /t/ یا /d/ منتهی شود، مانند لغت “want”، آن هجای افزوده شده ضروری است. آن گاه “wanted” به حالت “wan/tid/” تلفظ می شود. تلفظ زمان گذشته ی انگلیسی تمام آن چه که شاگردان انگلیسی باید به یاد داشته باشند این است که تلفظ حالت پایانی /id/ فقط موقعی مناسب است که با افعالی استفاده شود که به یکی از صداهای /t/ یا /d/ منتهی می شوند. این تنها موقعیتی است که یک...